PO Management

Uit eigen beweging de afwas doen

Ik moet een jaar of tien geweest zijn. Mijn ouders gingen in die tijd nog wel eens ‘uit rijden’ op zondagmiddag. Niet om ergens naartoe te gaan, maar gewoon om een stukje te rijden. Gelukkig hoefde ik niet meer mee en had het rijk voor mij alleen. Op een van die zondagen besloot ik spontaan om de afwas te doen. Met veel plezier en vol verwachting uitkijkend naar de reactie van mij ouders deed ik de afwas. Mijn moeder was blij verrast toen ze thuiskwam.

De week erna gingen mijn ouders weer ‘uit rijden’, maar deze keer gaf m’n moeder mij de suggestie mee om de afwas weer even te doen. Ik heb de afwas gedaan, maar de lol was er in één klap helemaal vanaf. Ik denk dat iedereen dat gevoel wel snapt en herkent. Wat geeft het een energie om zelf keuzes te mogen maken en wat maken wij hier in het onderwijs weinig gebruik van.

Samenwerken!

Onlangs las ik een artikel van Rob Martens in OnderwijsInnovatie : ‘Docentprofessionalisering is een ijsberg’ (Onderwijsinnovatie, nr. 1, maart 2017, pp. 11-13). Martens is wetenschappelijk directeur bij het Expertisecentrum Beroepsonderwijs (ecbo), hoogleraar aan de Open Universiteit en programmaleider van het Welteninstituut OU.

Martens constateert dat het Lerarenregister geen zin heeft als leraren weinig vertrouwen hebben in nut en noodzaak ervan en het ervaren als werkdrukverhogend. Hij stelt dat docenten voor het grootste deel leren door informeel leren op de werkvloer. Het deel van de ijsberg dat onder water zit. Martens suggereert daarbij een hoge kwaliteit van dit informele leren.

De zelfrijdende school

Hij komt eraan hoor: de zelfrijdende school. Tien, vijftien jaar... dan is het zover. De Googles en de Tesla’s van deze wereld stoppen er al hun energie, kennis en geld in. Net als de Snappets en de Gynzy’s.

Het gaat allemaal razendsnel. Op een aantal aspecten maakt de concept-zelfrijdende school nu al minder fouten dan de traditionele school. De impact van deze ontwikkeling kunnen we ons maar nauwelijks voorstellen. Een ding is zeker: de overheid zal nieuwe wetten moeten maken. Ook de infrastructuur zal moeten worden aangepast.

Ook leraren verdienen een register

Kom, laten we eens een klein uitstapje maken. Heeft u de debatten en de discussies over het Lerarenregister ook gevolgd de laatste tijd? Een groep leraren sputterde flink tegen, maar een ruime meerderheid in de Eerste Kamer stemde voor deze wet.

Geen schouderklopje, maar een subtiel tikje

Erno Mijland schrijft en spreekt over onderwijs en leren, technologie, digitale didactiek, gamen en gamification, creatief denken, talent en loopbaan.

Bent u een echte chief?

‘We hebben Harry gevonden. Harry staat symbool voor het andere standpunt, het andere geluid, de andere mening, de andere blik. Met daarbij de wens dat we de minderheidsstem, de afwijkende mening, verwelkomen in plaats van wegduwen’, schrijft de Academie voor Organisatiecultuur op haar website. 

Sterkere positie schoolleider

We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde en inspirerende Nationale Schoolleiders Top (NST) op 8 oktober. Vanuit de gezamenlijke ambitie voor beter onderwijs waren ruim 500 schoolleiders en tientallen CEO’s bij elkaar. Aan de ongeveer 70 ronde tafels ontstond een levendige discussie. Door te sparren met topmanagers van bijvoorbeeld Philips, KLM, Microsoft, ING, Bol.com en McKinsey, konden persoonlijke dromen en ambities worden uitgewisseld en kwam het onderwerp persoonlijk leiderschap prominent aan bod.

Bent u er klaar voor om samen te leren?

We weten het onderhand allemaal: het vakmanschap van de leerkracht bepaalt voor 67% de kwaliteit van het onderwijs (Wat werkt op school, Robert J. Marzano, Bazalt). Het is dan ook logisch dat de nascholingscriteria van het Lerarenregister en de bekwaamheidseisen in de cao zich richten op de vakinhoudelijke, (vak)didactische en pedagogische bekwaamheid van de leerkracht. En dus op het primaire proces ofwel het leren van leerlingen. Maar wat zijn de beste mogelijkheden voor leerkrachten om hun vaardigheden te blijven ontwikkelen? En wat sorteert dan het meeste effect?

Het kind centraal, of toch niet?

‘Het kind centraal’ is waarschijnlijk het meest gekozen motto voor scholen en besturen in het basisonderwijs. Na een korte zoektocht op internet kwam ik erachter dat ook heel wat zorgverleners en kinderopvanginstellingen het kind centraal hebben staan. Voor ouders natuurlijk een geruststellende gedachte, maar wat komt er in de praktijk van terecht?

Dromen

Toen de Partij van de Arbeid onlangs 70 jaar bestond, sprak partijleider Diederik Samsom tijdens zijn congresrede over het onderwijs als ‘de belangrijkste investering die de overheid kan doen’. Een politiek correct statement, dacht ik, daar valt weinig aan te verliezen of te winnen. Gelukkig werd het ras beter, toen hij met veel emotie de Rotterdamse schoolleider Eric van ’t Zelfde aanhaalde. Van ’t Zelfde was de man die hem liet dromen.