In het bookmagazine en op onze website worden regelmatig columns gepubliceerd van onze vaste en gastcolumnisten. Soms scherp, soms vooral grappig, maar altijd bedoeld om u even aan het denken te zetten.
Wilt u ook een keer een column schrijven voor PO Management? Neemt u dan contact met ons op via het contactformulier.
Ingewikkelde oplossingen. Daar zijn we goed in, erg goed. Regels, procedures, constructies: ze roepen vaak meer vragen op dan ze beantwoorden. Toch houden we ze in stand. Misschien – en nu volgt een complexe zin – omdat ze zo ingewikkeld zijn dat het onvoorspelbaar wordt wat de gevolgen zullen zijn zodra je de stekker eruit trekt.
Uit onderzoek blijkt dat e-learning effectief is als een aantal didactische principes wordt gevolgd. David Merrill heeft deze principes geformuleerd op basis van een studie van een groot aantal instructiemodellen en theorieën (Merrill, 2002). Deze zijn ook van toepassing op e-learning die wordt ingezet bij de professionalisering van leerkrachten.
Geen les van een juf of meester. Gewoon van je klasgenoten. Op basisschool de Globetrotter in Rotterdam geven kinderen uit groep 7 elkaar les. De juf is drie dagen op cursus. Een vervanger is er niet. Invallers zijn net zo schaars geworden als scorende spitsen van het Nederlands voetbalelftal of ouders die het schooladvies van de juf klakkeloos aannemen. Maak van een nood een deugd, moet de directeur gedacht hebben. Een lumineus idee was geboren.
Vorige week kwam ik een oproep tegen om lid te worden van een nieuwe Facebookgroep: Werkdruk in het onderwijs. ‘Ervaar je als docent een hoge werkdruk? Dan ben je zeker niet de enige. Deze groep is voor docenten om met elkaar ervaringen uit te wisselen over werkdruk. Nodig vooral collega-docenten uit voor deze pagina!’ Interessanter dan de Facebookgroep zelf waren de reacties die eronder stonden: ‘Dan kunnen we het er in het weekend over hebben, om te zorgen dat de werkdruk minder wordt... Of elkaar vertellen hoe zwaar we het hebben’, of nog opvallender: ‘Ik ervaar geen werkdruk meer. We hebben een goede leidinggevende op onze school.’
Het lerarentekort verstoort steeds merkbaarder het klimaat. Het water staat schooldirecteuren tot aan de lippen, de gemoederen raken oververhit, het zweet breekt uit in menige school… De stormen zijn allang het niveau ‘in een glas water’ voorbij.
Van e-learning voor leerkrachten wordt nog wel eens gedacht dat de drempel hoog is – je zou heel digitaalvaardig moeten zijn – en de effecten minimaal. In het bedrijfsleven en de wetenschap weet men al jaren dat e-learning een effectief en efficiënt middel is om professionele kennis en vaardigheden te ontwikkelen en up-to-date te houden. Ook voor complexe taken kan e-learning verhelderend werken. In de professionaliseringsslag in het onderwijs waren we tot nu toe wat afwachtend, maar door de positieve ervaringen van de afgelopen paar jaar neemt e-learning nu ook hier een vlucht.
Het is niet altijd gemakkelijk, maar we doen ons uiterste best om van ons register een sterk merk te maken. We zijn zes jaar bezig en nog steeds volop in ontwikkeling. Het debat staat daarbij centraal. Onlangs vond in het Spoorwegmuseum de eerste brainstormbijeenkomst plaats over aanpassing van de beroepsstandaard onder de titel ‘Een sterk staaltje schoolleiderschap’. Welke eisen stelt een beroepsstandaard aan de schoolleider? Hoe blijft hij (zij natuurlijk ook) op en top geëquipeerd voor zijn functie? Het werd bijzonder gewaardeerd dat ook minister Arie Slob bij deze bijeenkomst aanwezig was. Daarmee geeft hij er blijk van dat hij deze beroepsgroep zeer serieus neemt.
Geen betonblokken meer in wasmachines, maar een tank die gevuld wordt met water als de machine op z’n plaats staat. Deze ontdekking van onderzoekers van de Nottingham Trent University is een zegen voor wasmachineverkopers, lees bezorgers en verhuizers. Met die gevulde watertank schijnt de machine net zo stabiel te zijn als met een conventioneel contragewicht. Als u ooit een machine de trap op hebt getild, weet u wat voor een prachtige uitvinding dit is.
Er zijn veel observatieformulieren in omloop om de lespraktijk te evalueren. Ook ik gebruik tijdens audits een standaardformulier. Deze formulieren zijn voor het grootste deel gericht op het handelen van de leraar: wat is zichtbaar ten aanzien van pedagogisch handelen, het klassenmanagement en de structuur van de les, de opbouw en inhoud van de instructie, de afstemming op verschillen tussen leerlingen. De beoordeling kan dan snel leiden tot een tweepuntsschaal: wel of niet gezien?
Aan het eind van de les moet je echter soms constateren dat je veel van de kenmerken op het observatieformulier waargenomen hebt, maar dat je twijfelt of de leerlingen wel iets geleerd hebben. De leerkracht past veel kenmerken toe, maar was het voor de leerlingen eigenlijk wel een goede, zinvolle les? Hebben ze iets geleerd?
Binnen onze stichting zijn we druk bezig met het opstellen van een nieuw strategisch beleidsplan. Onderdeel daarvan is de omschrijving van onze beloftes. In het concept staan deze beloftes omschreven als rechten. Ieder kind heeft recht op een veilige omgeving, ieder kind heeft recht op passend onderwijs, enzovoort.
Tijdens de bijeenkomsten over het beleid ontstond een mooie discussie. Men vroeg zich af of ‘recht op’ wel ‘recht doet’ aan de inspanningen die op school geleverd worden.
Ontstaan er bijvoorbeeld geen eindeloze discussies over wat veilig en wat passend is? Gaan ouders niet op de loop met die rechten? Anderen vonden de formulering juist weer heel sterk: ‘Hier staan we immers voor.’
Copyright PO Management
